‘Wij maken maar even gebruik van onze aarde, we zijn hier tijdelijk. Dat betekent dat wij de plicht hebben de bodem van ons bestaan niet uit te putten, maar zo goed mogelijk te benutten en te beschermen’.
Meike Breedveld studeerde Fysische Geografie aan de Universiteit van Utrecht en is daarna gaan werken als bodemprofessional. Eerder bij onder meer enkele advies- en ingenieursbureaus en nu bij de Omgevingsdienst Midden-Holland (ODMH) geeft zij advies op het gebied van bodemsanering en het duurzaam gebruik van de ondergrond. Ze vertelt zich van jongs af aan aangetrokken te voelen tot het beheer en gebruik van onze aarde. ‘Dat uit zich nu in onder andere de nieuwsgierigheid naar nieuwe bedreigingen. Welke gevaren dreigen er, en wat kunnen we daartegen doen? Visies ontwikkelen dus, keuzes willen en kunnen maken. Voor gemeenten bijvoorbeeld de opgave niet zomaar lukraak overal te bouwen, of zomaar ergens zonnepanelen of windmolens te plaatsen. Eerst studeren op een samenhangend beleid. Waar heb je de bodem en ondergrond voor wat nodig? Wateropvang bijvoorbeeld is een actuele opgave. Ik verbaas mij erover dat mensen nog steeds hun tuinen betegelen en geen groen creëren waar het hemelwater door kan wegvloeien. Ik zou voor een soort bonus-malussysteem zijn waarmee de waterschappen de aanleg van groen via de waterschapsbelasting kunnen belonen’.
Maatschappelijk relevant
Binnen ODMH wordt regelmatig in sessies op een integrale wijze gekeken naar maatschappelijke opgaven. ‘De energietransitie bijvoorbeeld; hoe kunnen wij met onze kennis van bodem en ondergrond mee denken in een integrale ruimtelijke aanpak? Hoe de bodem desgewenst een dubbele functie kan vervullen, bijvoorbeeld. En hoe je vanuit die kennis en inzichten beleidsmakers en bestuurders een handelingskader kunt bieden’.
‘En daarnaast spelen er tal van andere actuele zaken en – helaas – bedreigingen. Denk aan het giftige zuur PFOA dat door de uitstoot van de DuPonts teflonfabriek in het milieu terecht is gekomen en de Krimpenerwaard bedreigt. Al dit soort zaken maakt dat ons werk, gericht op de bodem en de ondergrond, een grote maatschappelijke waarde heeft, er echt toe doet.’
