Arno de Wit – foto ENBO
Gestuurd boren
‘In het derde jaar van mijn studie Civiele Techniek aan de Hogeschool van Rotterdam’, vertelt Arno de Wit, ‘liep ik stage bij Van Vulpen en kreeg daarna een 0-uren contract aangeboden. Ons bedrijf legt nieuwe kabels en leidingen van alle soorten en maten aan, of vervangt deze. Dat kunnen de grootste transportleidingen zijn, tot aan de kleinste huisaansluitingen. Na mijn afstuderen ben ik direct gestart met een functie op de afdeling engineering, en vrij snel daarna bij de afdeling gestuurd boren. Waar graven niet kan of niet wenselijk is, boren we de kabels en leidingen onder de betreffende obstakels door. Daarvoor bestaan verschillende sleufloze technieken, maar wij richten ons op horizontaal gestuurde boringen. Dat doen we jaarlijks meer dan 1.200 keer. En elke keer is het weer een uitdaging, een puzzel. Je hebt uiteraard met alle eigenschappen van de bodem zelf te maken, dus veel met geotechniek. Maar je zit ook met de al aanwezige kabels en leidingen waarlangs of waaronder je moet werken, of bijvoorbeeld bestaande boringen die je moet kruisen’.
Afnemende ruimte
‘De ondergrondse infrastructuur is steeds omvangrijker aan het worden. Dat geldt ook bovengronds. Zomaar alle machines naar een plek rijden kan vaak niet, vanwege bijvoorbeeld de aanwezige bebouwing. De voorbereiding en de ontwerpfase worden daarom steeds belangrijker. Meer en meer kom je op plekken voor een boring waar al voorgangers zijn geweest. De aanwezige ruimte neemt dan verder af. Dan moet je op zoek naar een alternatief. Zoals hier, voor deze boring onder de A27. Er liggen al meerdere boringen op dit punt, de enige optie in dit geval is om strak daaronder te gaan boren. Dat onderzoek en de voorbereiding kost al bijna net zoveel tijd als de uitvoering zelf. Die combinatie van werkzaamheden zorgt elke keer weer voor een leuke dynamiek.’
